😼

bunu normalde yazmayacak kadar ciddiyimdir

Kadınlar ve erkekler eşitti bana kalırsa. Ama ebeveynler ve diğer insanlar eşit değildi. Ebeveynlik, piramidin en tepesindeydi—çünkü dünyaya yalnızca bir çocuk getirmiyor, ona bir hayat sunuyorlardı. Ne kadar çok şeye şekil verdiklerini, ne kadar büyük sorumluluk taşıdıklarını düşündükçe, iyi bir insan olmanın bile iyi bir ebeveyn olmak için yeterli olmadığını anlıyordu insan.
          
          Ama ne yazık ki, ebeveyn olmak fazlasıyla kolay ve pervasızca verilen bir karardı. Bu durum korkutucuydu. Bir insanın anne ya da baba olmadan önce değerlendirilmesi, gerçekten bu sorumluluğu üstlenmeye uygun olup olmadığının incelenmesi gerekiyordu. Herkes çocuk sahibi olmamalıydı—yalnızca gerçekten hazır olanlar, bir çocuğa hak ettiği hayatı sunabilecek olanlar bunu yapmalıydı.
          
          Eğer böyle olsaydı, bu kadar umutsuz, mutsuz, travmalarla büyüyen çocuk olmazdı. Acı çeken, hatalı yetiştirilen nesiller yerine, gerçekten sevgi ve güven içinde büyüyen bireyler yetişirdi. Dünya bile daha iyi bir yer olurdu. Ama yalnızca "aile olmak" için, bir toplum geleneğini sürdürmek uğruna ebeveynlerden çocuk yapmaları beklendi. Sonuç? Kim bilir kaç milyar hayat geri dönülemez şekilde zehirlendi.
          
          Çünkü mesele sadece bir çocuk dünyaya getirmek değil, ona bir dünya sunabilmek olmalı. Travmalarla, yalnızlıkla, çekingenlikle değil… Sevgisizlikle, ilgisizlikle asla değil. Bir çocuğa gerçekten bir hayat vaat edilebilmeli—sevgiyle, güvenle ve umutla dolu bir hayat.
          
          

Aşık olmak günah olmamalı.
          Birini düşündüğünde kalbinin hızlanması, adını duyduğunda yüzüne istemsiz bir gülümsemenin yerleşmesi, bir sesin içinde yuva bulması günah olmamalı.
          
          Sevginin ne şekli olur, ne sınırı, ne de yasası.
          Aşk, insanın ruhuna işleyen en saf hisken, onu bir kalıba hapsetmek nasıl mümkün olabilir?
          Eğer birini sevmenin günah olduğunu söylüyorlarsa, o zaman aşkın doğduğu her kalp günahkâr.
          Ama aşk, başlı başına kutsal değil mi zaten?
          
          Aşkın cinsiyeti yok.
          Ama dünyanın yargıları var.
          Ve bu yargılar, aşkın kendisinden daha ağır olmamalı.
          
          -zelis :) 
          
          
          

Yb! Yb! Yb!

wrong number ne zaman bitecek (︶︿︶)

Hikayenin okudum ver çok samimi geldinn şahsennn

HEİ! SELAM

Galiba ilk ben yazıyorum yazımını ve hikayeni beğendim yazarım