Şuan yazdığım kurgu Osmanlı döneminde geçiyor ve erkek karakterin kadın karaktere aşkını itiraf ettiği alıntıyı paylaşayım;
Ey cânımın cânı, yârim-i dilberim, rûhumun tâ kendisi. Aşkınla müptelâ olmuşum öyle ki, tarife ne kalem muktedir, ne lisan yâredâr. Dilersen cümle kâğıdı kalemi ser önüme, ne mürekkep kifâyet eder bu aşkı yazmaya, ne de kelâm müşerref olur derûnî sevdayı izhâr etmeye. Zîrâ sana olan muhabbetim, kalemden taşar, lisândan firar eder; ancak kalbimde mâhfi bir cevher gibi saklı durur."