İşte biz 8 kasım zafer günü için yapılan gösteriyi izlemek için okulun gösteri şeysine gittik yerine ismini bilmiyorum. İşte ben ilk kez gidiyordum ve yer olmadığı için ayaktaydık arkadaşlarımla ve çaprazımda sence kim vardı? Tabii ki de sevdiyim jojuk yani Enver. Sonra müdür yardımcısı geldi ve neden burda duruyorsunuz kızım geçin oturun dedi. Aslında sandalye yoktu ama bir yerden buldu getirdi 2-3 tane diğer kızlar ayaktaydı ben oturmuştum içimden sövüyordum hocaya niye beni buraya oturttunuz diye. Neyse işte arkadaşım beni dürttü arkamı işaret etti bende baktım. Bir de ne göreyim?! HOCA ÇOCUĞU BENİM ARKAMA GEÇİRMİŞ!!! Ama duvara dayanmıştılar, o ve arkadaşları. Çete gibi geziyorlar amk. Neyse eee, ben yerimi sınıf arkadaşıma verdim kendim ayakta durdum sürekli ona bakıyordum. 3-4 kez göz göze geldik ama o hep gözlerini çekiyordu en son göz göze geldiğimizde ise gözlerini çekmedi WUAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!! Sonra yine çekti ama :( herkes ayağa kalkınca gösteri bitti sanıp kapıya gidiyordu öğrenciler benim önümde o vardı o önden gidiyordu herkes geri dönünce gitmediğinizi anladık. Aniden biri beni arkadan itti Enver de o sırada arkasını dönüyordu. Ben ona çarptım. Kafam göğsüne değdi AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA. Güldü, gülüşüne kurban olduğum. Sonra herkes yerine geçti. Bende yine ayaktaydım oturmadım onu görmek için. Bir yarım saat sonra gösteri bitti herkes çıkmaya başladı odadan, bu sefer biz yanyana ilerliyorduk ama boy farkı baya var beni gördüğünden şüpheliyim. İşte Enver'i sevdiğimi bilen akradaşım beni itti. Ben Enver'e çarptım Enver duvara yapıştı. Kız bana bir şey olmadığını göünce bir kez daha itti. Bu sefer bende ona yapıştım ikimiz sakız gibiydik. Bende utanıp kaçtım
